คัดจากเว็บไทยดูฯ :
[FIC] ... ความฝัน....ความรัก...มิตรภาพ
โดย : ดินสอวรรณกรรม เมื่อ : 5 ธ.ค. 2547 เวลา 17:01 น.
.....หนาวจังเลย....หนาว.....ทนไม่ไหวแล้ว....เอ๊ะ!!นั่นอะไรน่ะ.... ...หมี หมี!!
นี่นา....ต้องรีบหนีแล้ว.....โอ้ย จะไปหลบที่ไหนดีล่ะเนี่ย...
..มีบ้านคนอยู่ข้างหน้า....เขาไปขอหลบที่นั่นก่อนดีกว่า....
..เอิร์น!!!....เอ๊ะ!!ใครเรียกชื่อเรา......!เอิร์น!.....โอ๊ย
เรียกอยู่ได้น่ารำคาญ......ซ่าาา....ว๊ายยย...ใครเอาน้ำมาสาดเราเนี่ย?? "
อ้อ...ตื่นได้แล้วหรือย่ะ
แม่คนขี้เซา ไปทำงานได้แล้วย่ะ อีกเดี๋ยวองค์ชายก็จะทรงตื่นบรรทมแล้ว "
คนสวมชุดแม่บ้านที่ดูหน้าตาเหมือนใบเตยเปี๊ยบ กำลังตวาดใส่เธอ " ค่ะ คุณหัวหน้าแม่บ้าน "
เอิร์นรับคำ เธอเดินออกมาจากห้องพักคนรับใช้ เข้ามาที่ห้องครัวเพื่อเตรียมชงน้ำชา
ให้องค์ชายดื่มในตอนเช้า...... " น้ำชาน่ะ ได้รึยัง " เสียงผู้ชายคนหนึ่งถาม " ค่ะ
ได้แล้วค่ะ " " งั้นก็ยกออกไปเลย
.ไหนมาดูความเรียบร้อยก่อนซิ "
ชายคนนั้นสั่งแล้วเขาเดินเข้ามาใกล้เธอเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยของถาดน้ำชา " อ้าว...พีทนี่นา
" เอิร์นอุทาน " ก็ใช่น่ะสิ...เธอนี่ท่าจะบ้า จำฉันไม่ได้หรือไงนะ "
พีทในชุดหัวหน้าพ่อบ้านบ่น ....นางทาสเอิร์นจึงยกถาดน้ำชามาที่โต๊ะอาหารเช้าขององค์ชาย... "
รินน้ำชามาสิ " องค์ชายสั่ง เอิร์นจึงรินน้ำชาใส่ถ้วย แล้วยกไปวางไว้ตรงหน้าองค์ชาย
เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาเงยหน้าขึ้นมาพอดี "
พี่เอ็ม
" "
เฮ้ย!!!...เจ้านี่ช่างโอหังยิ่งนัก บังอาจเรียกนามของข้าโดยตรงได้อย่างไร...!! มหาดเล็ก
!!...นำตัวมันไปโบย30ไม้ " องค์ชายเอ็มตวาดก้อง มือปัดไปโดนถ้วยน้ำชาแตกกระจาย "
ขอรับองค์ชาย
" มหาดเล็กนิก จึงลากตัวเธอออกมาที่คุกใต้ดิน " เพชรฆาต!! " นิกเรียก
เพชรฆาตจมูกผมฟูร่างสูง ผมดำเยิ้ม เดินออกมาจากมุมมืด " มีอะไรหรือค่ะท่านมหาดเล็ก "
เธอถามอย่างสุภาพ " โบย นังนี่หนึ่งไม้ " นิกหันมาขยิบตาให้เอิร์น
เพชรฆาตจึงหยิบไม้ก้านมะยมออกมา1ก้าน ขณะที่เธอกำลังจะโบยเอิร์น " เบาๆด้วย " นิกกำชับ
เพชรฆาตผมฟู นามว่าอั๊สจึงโบยเอิร์นเบาๆอย่างผิดหวังเต็มที่
นี่เธอ
ทีหลังก็อย่าทำให้องค์ชายโมโหอีกละกันนะ มหาดเล็ก นิก บอกเธอเมื่ออกมาจากคุกใต้ดินแล้ว
ค่ะ..ท่านมหาดเล็ก เธอรับคำ *** ในครัว*** นี่ยายเอิร์น!! มัวอืดอาดอะไรอยู่ยะ
เดี๋ยวองค์ชายก็จะทรงกลับมาจากห้องร้องเพลงแล้ว
เร็วๆหน่อยยกนี่ไป
แล้วตัวเธอก็ไปยืนคอยรับใช้ที่โต๊ะเสวยด้วย แม่บ้านใบเตยพูดอย่างอารมณ์เสีย
เอิร์นจึงต้องยกถาดทองบรรจุขาแกะอบไปวางไว้ที่โต๊ะองค์ชาย องค์ชายเอ็มนั่งรออยู่แล้ว
.
เธอนี่ชักช้ายืดยาดจริงๆ ชั้นหิวจะตายอยู่แล้วรู้มั้ย?? เอ็มหงุดหงิด ขออภัยเพคะ
เอ้า
หั่นมาสิ
แล้วก็ป้อนชั้นด้วย ชั้นเมื่อยมือจังเลยวันนี้ เอ็มสั่ง
.เอิร์นยังคงลังเล
แต่พอมองไปทางพ่อบ้านพีท เห็นเขายืนแยกเขี้ยวอยู่ เธอจึงจำใจทำตาม เพคะ องค์ชาย
เอิร์นหั่นเนื้อแกะและส่งเข้าปากองค์ชายไปทีละชิ้นๆจนหมดขา แล้วตามด้วยขนมหวาน
เป็นง่อยรึไงนะ
เอิร์นพึมพัมเบาๆ
.แต่เอ็มได้ยิน เธอพูดว่าอะไรนะ เอ็มถามเสียงเข้ม เปล่าเพคะ เปล่าอะไร
ชั้นได้ยินกับหู
เธอว่าชั้นเป็นง่อย
.ดีล่ะ
ตกลง..ใช่..ชั้นเป็นง่อย
งั้นคืนนี้เธอมาอาบน้ำให้ชั้นด้วยก็แล้วกัน
เอ็มยิ้มเยาะ หม่อมชั้นไม่คิดว่าพระองค์จะพูดจริง เอิร์นเสียงสั่น
ชั้นพูดจริง
มาสิ
เดี๋ยวนี้เลย
.ชั้นอยากจะอาบน้ำแล้ว
เอ็มลุกขึ้นยืน และตั้งท่าจะเดินไปยังห้องนอน
หม่อมชั้นนนน
เธอยังคงยืนอยู่กับที่ !!ชั้นบอกให้มานี่!! เอ็มตวาดก้องห้องอาหาร '
ฉันจะไปดีมั้ยน้า เอิร์นคิดอย่างลังเลเต็มที ไปสิ เธอ โอกาสนี้หายากนะเธอ "
เสียงเดวิลน้องโผล่ออกมาในโสตประสาทหูของเธอ ไม่นะ อย่าไปเชื่อคำพูดขององค์ชายเอ็มนะ
อีกเสียงปรากฎขึ้น เสียงของนางฟ้าปาล์มนั่นเองไปเถอะ ๆ อย่าไปเชื่อ นางฟ้าปาล์มนะ "
เดวิลน้องพูดขึ้นทันที นางฟ้าปาล์มจึงโต้กลับทันควัน อย่าไป มันไม่ดีนะ" "ไปเถอะ
เชื่อฉันสิ เดวิลน้องโต้กลับเช่นกัน "อย่าไป เชื่อฉันดีกว่า
นางฟ้าปาล์มพูดด้วยเสียงดังขึ้นกว่าเดิม ไม่นะ อย่าไป" " ไปเถอะ "
สองเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ ไป
ไม่ไป
.จนเอิร์นปวดแก้วหู
หยุดดดดดดดดดดด "เอ๊ะ นี่เธอ
จะยืนเฉยอีกนานแค่ไหน ตามชั้นมา เสียงขององค์ชายเอ็มสั่ง
เอิร์นจึงจำเป็นที่จะต้องปล่อยให้เดวิลและนางฟ้าทั้งสองเถียงกันไม่หยุดอยู่ตรงนั้น
..เธอเดินตามองค์ชายเอ็มไป ท่ามกลางสีหน้าอันซีดขาวของ มหาดเล็กนิก และพ่อบ้านพีท
.ณ
ห้องบรรทมขององค์ชายเอ็ม
.. ไปลากอ่างอาบน้ำมานี่สิ!! เอ็มตะคอกใส่นางทาสเอิร์นที่ยืนแข็งทื่ออยู่
พะ
เพคะองค์ชาย เอิร์นที่ยังยืนตัวสั่นอยู่ แต่ก็ไปลากอ่างอาบน้ำมาแต่โดยดี
เจ้านี่ช่างโง่จริงๆ
.เอาอ่างเปล่าๆมาทำไมล่ะ? เติมน้ำลงไปด้วย!! องค์ชายเอ็มฉุนเฉียว
เพคะ
..หม่อมชั้นจะทำเดี๋ยวนี้ เอิร์นรีบวิ่งไปหยิบถังน้ำ'เฮ้อออออ
ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ
เอิร์นคิดอย่างเสียมิได้
.พอเธอเติมน้ำลงอ่างจนเต็ม องค์ชายเอ็มก็ลงไปแช่อย่างสบายอารมณ์
..~ลัลล้า~
.เอิร์นเห็นดังนั้นเธอก็หยิบแปรงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอไปหยุดยืนอยู่ข้างหลังองค์ชาย
หม่อมชั้นจะถูหลังให้นะเพคะ
นางทาสเอิร์นพูดด้วยเสียงที่เบื่อหน่ายสุดฤทธิ์
ว๊ากกกกกกก!!!!!!
..ออกไปปป
ลามกที่สุด แอบมาดูคนอาบน้ำ!!!!!! องค์ชายเอ็มแหกปากลั่น
มือก็ขว้างของใส่เอิร์นอย่างเมามัน(?) หลังจากที่โดนขวดแชมพูเข้าไปที่หัวเต็มๆ
เอิร์นก็หนีรอดออกมาได้สำเร็จ ขณะนี้เธอยืนอยู่ที่อุทยานหลวง
เฮ้อ
.ดวงจันทร์วันนี้มันช่างสวยงามเสียจริงๆ เอิร์นพึมพัมกับตัวเองอย่างพอใจ จริงด้วย
เจ้าพูดถูก
ดวงจันทร์สวยงามจริงๆ
แต่
. มีบุคคลหนึ่งก้าวออกมาจากเงามืด ท่านมหาดเล็กนิก!!
เอิร์นอุทานด้วยความตกใจนิกมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าเอิร์นแล้วยิ้มให้เธอ
ดวงจันทร์สวยงามก็จริง
.แต่ข้าคิดว่า เจ้างามยิ่งกว่า
" เขาพูดแล้วยกมือเธอขึ้นมาจุมพิต
อย่าค่ะ ท่านมหาดเล็ก เอิร์นชักมือกลับ แล้วหน้าแดงด้วยความอาย แต่นิกดึงมือเธอมากุมไว้อีกครั้ง
เขาคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ แต่งงานกับชั้นนะ
เอิร์น
เขาสบตาเธออย่างวิงวอน เอ่อ
. เอิร์นนี่อ้ำอึ้ง
ในขณะนั้นเองก็มีจอมมารขัดความสุขคนหนึ่งเดินเข้ามา เอิร์น!!!!!
องค์ชายเอ็มนั่นเองเขานุ่งผ้าเช็ดตัวมาผืนเดียวในมือมีถังที่ใส่น้ำจนเต็มมาด้วย- องค์ชาย - -
เจ้าบังอาจมากนะที่หนีการปรนิบัตรข้า แล้วแอบมาพบปะผู้ชายอยู่อย่างนี้!!
องค์ชายเอ็มเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ หม่อมชั้นเป็นคนนัดหล่อนออกมาเอง องค์ชาย!! มหาดเล็กนิกออกรับแทน
นิกเจ้าถอยไป อย่ามายุ่ง!!! องค์ชายพูดจบ เขาก็สาดน้ำเย็นๆในถังที่ถือมาใส่เอิร์นโครมใหญ่
แค่นั้นยังซวยไม่พอถังดันหลุดมือมากระแทกหัวเธอซ้ำอีก เป็นผลให้เอิร์นสลบไป
..เอิร์น
เอิร์น
.
มหาดเล็กนิกร้องเรียกพร้อมเขย่าตัวเธอ
เธอเห็นภาพมหาดเล็กนิกกำลังเรียกชื่อเธออยู่เพียงลางเลือน
ก่อนที่จะหมดสติไป
.
..
.
เอิร์น
..เอิร์น
.อา
..หนาวจัง
หนาวจังเลย
..เอิร์น
..เอิร์นรู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะเสียงเรียกของใค
รบางคน เธอรู้สึกสลึมสลือและตัวสั่นด้วยความหนาว- เอิร์น ตื่นแล้วเหรอ ได้เวลาอาหารเย็นแล้วนะ - -
ค่ะท่านมหาดเล็กนิก!! เธอรับคำบุคคลที่อยู่ตรงหน้า พูดตลกอะไรน่ะ นี่นิก นิก หมูตุ๋น นะ
มหาดเล็กอะไรกัน นิกหัวเราะ อ้าว
???เฮ้ย
เอิร์นที่ตาสว่างดีแล้วหันไปมองรอบๆตัว
ปรากฏว่าเธอกำลังนั่งอยู่ในห้องซ้อมร้องเพลง
เอ่อ
สงสัยเอิร์นจะฝันไปน่ะนิก
อากาศเย็นๆแล้วมานั่งในนี้มันชวนง่วงจริงๆ เธอขยี้ตา
ไปกินข้าวกันเถอะ หิวจัง
ทุกคนล่ะ? เธอถามพร้อมกับเก็บไมค์และเนื้อเพลงมาถือไว้
ไปรอที่โต๊ะแล้วล่ะ
.เอาเนื้อเพลงมาสินิกช่วยถือนะ
..ไปกันเถอะ นิกรับหนังสือมาถือไว้แล้วออกเดินนำไป
เอิร์นเดินตามหลังนิกไปห้องอาหาร
.
ความฝันของเธอมันช่างน่าประหลาดเสียจริง
.ถึงแม้มันจะไม่มีอะ
ไรที่เป็นความจริงเลยก็ตาม
.
แต่มันก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่ง.
มันช่างตรงข้ามกับความฝันนัก
ที่เกี่ย
วโยงเธอไว้กับ
กับ
..เพื่อนของเธอทั้ง 7
คน
..
..เธอเดินตามนิกไปพร้อมกับความรู้สึกที่มีในความผูกพันในมิตรภาพของเพื่อน
พี่และน้อง 7 คนของเธอ
.โชคดีนะ 8 ดวงดาว
ความเห็นที่ : 1 เมื่อ : 9 ธ.ค. 2547 เวลา 17:05 น. ตอบโดย White
อ่านะ ฝันไปนี่เอง
ความเห็นที่ : 2 เมื่อ : 9 ธ.ค. 2547 เวลา 23:05 น. ตอบโดย ดินสอวรรณกรรม
แหม....แค่ความฝันจ๊ะ White คือเนื้อเรื่องมันออกจาติ๊งต๊องนิดเนิง อ่านเอง ยังขำเอง โธ่
ชั้นทำกับพี่เอิร์นสุดที่รักได้ไงเนี่ย อิอิ ~+ + ~รักพี่เอิร์นที่สุดเล้ยยยยยย~+ + ~
ความเห็นที่ : 3 เมื่อ : 11 ธ.ค. 2547 เวลา 10:41 น. ตอบโดย personnel
สนุกดีออกค่ะ อย่าเพิ่งขำทำเป็นเช่นหัวเราะ เรื่องเขาเหมาะขำไปทำไมนั่น พี่ขอบอกเรื่องนี้มีมุขมันส์
เพราะมุ่งมั่นขยันเขียนเพียรดียิ่ง ถ้าต่อไปเขียนได้เก่งกว่านี้ ก็จะมีกวีที่เป็หญิง
ตัวยังเล็กเด็กนักน่ารักจริง เขียนทุกสิ่งยิงมุขสนุกดี........ (ขออวยพรให้ได้เป็นนักเขียนในอนาคตค่ะ)
ด้วยความปราถนาดีจาก พี่Personnel
ความเห็นที่ : 4 เมื่อ : 29 ธ.ค. 2547 เวลา 10:14 น. ตอบโดย ปาล์มค่ะ
เราได้เป็นนางฟ้าด้วยยยย
แจ้งลบ
