มีพิธีทางศาสนาใหญ่ที่เมืองแรกที่ภาคกลาง
แต่นายกฯ ทำเก๋พนมมือต่อหน้ากล้องที่วัดในเมืองใหม่ทางภาคเหนือ
ถ่ายทอดสดตัดภาพไปมาโดยทีวีแห่งชาติ
อัสรี: เออ อย่างนี้ก็ทำไปได้
คืนวันที่ 4 ธ.ค.จะทำแบบนี้เหรอ ฮา(ไม่ออก)
เรวดี: โอ้โห ไฮเทคอ่ะพ่อ อย่างนี้ต่อไปเวลานายกฯ ไปต่างประเทศก็เข้าร่วมงานไหนได้หมดเลย
กล้องถ่ายภาพตัดไปตัดมา อย่างกับอยู่ในงานเดียวกันเลยพ่อ (ฮาไม่ออกเหมือนกัน)
2 พ่อลูกอมยิ้มมองหน้ากันหน้าจอทีวีแห่งชาติ
"เค้าเรียก สวดคอนเฟอร์เร้นซ์อ่ะลูก" อัสรีหลุดปากเบาๆ อมยิ้มกับลูกสาวหน้าแป้น
หนูออกไปตลาดซื้อข้าวโพดมาทาน คุณพ่อจะรับอะไรไหมคะ
อัสรี: ไม่ล่ะ
เรวดี: อุ๊ย คุณพ่อขา พระจันทร์ยิ้มค่ะ (เรวดีตกใจเมื่อเห็นดาว 2 ดวงเหมือนดวงตา
โดยมีดวงจันทร์หงายคล้ายริมฝีปากสาวน้อย อยู่เหนือขอบฟ้ายามเย็น)
อัสรี: จริงด้วยลูก สงสัยประเทศเรามีทางออกแล้วเน้อะ
ท้องฟ้าค่อยๆ มืดมิดลง ขับให้พระจันทร์ยิ้มยิ่งชวนมองยิ่งนัก
อัสรียืนยิ้มให้กลับท้องฟ้า "ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ
ขอให้ทุกอย่างแคล้วคลาดไปด้วยดีเถิด" อัสรีรำพึง
เรวดี: คืนนี้ท้องฟ้าสวยจังเลยนะคะ (เรวดีพูดขณะยื่นส่งเงินให้แม่ค้าค่าข้าวโพด)
แม่ค้า: พระจันทร์ยิ้ม?
เรวดี: อุ๊ย รู้ได้ยังไงอ่ะคะ
แม่ค้า: เห็นเด็กๆ เค้าคุยกัน
เรวดี: ใช่ค่ะ ลองมาดูสิคะ (เรวดีชวนดึงมือแม่ค้าออกมาดูหลังตึกสูงที่บังเอาไว้
ผู้คนในตลาดพากันยืนดูและยิ้มตามพระจันทร์)
พระจันทร์ยังคงยิ้มต่อไปนานอีกหลายชั่วโมง
หวังว่าจะเป็นนิมิตรดีให้แก่เมืองนี้ จะได้ยิ้มกันตลอดไปในอีกไม่กี่วันข้างหน้า